Eerste dag in China
Eerste dag in China
Zaterdag 22 november, onze eerste dag in China.
Nadat we heel laat naar bed gingen, beide met een dosis Nyguil, stonden we pas na 11 uur op.
In ieder geval waren we uitgerust.
Bleek onze gids al beneden te zitten……………..
Daar stond ie dan, de gids. Een jongeman van 25 jaar. Hij moest ons Guangzhou laten zien in 1 dag. Eigenlijk nu verkort naar 1 middag, want gingen pas om 12 uur naar beneden.
Andy, onze gids, blijkt heel slecht Engels te praten en ook heel slecht Engels te verstaan. Verder een wel een lieve jongen hoor, maar als gids hadden we niet veel aan hem. Nou, laat me niet jokken, het was wel handig om met hem op pad te gaan. Hij kent natuurlijk de buurten en wist ons wel te brengen waar wij naar toe wilden. Maar “gids” is wel een groot woord.
We begonnen met een heerlijke lunch (als je pas om 12 uur je hotel uit gaat, is er geen sprake van ontbijt meer) in een leuk restaurant. Heel anders dan gisteravond. Dit zag er duidelijk netter en duurder uit. Hun geroosterde doks was AF!!
Na de lunch zijn we naar diverse wijken in Guangzhou geweest. Eerst naar de bekende Bejing Street, een winkelstraat waar veel jongeren winkelen. Maar doordat het zaterdag was, was het gigantisch druk. Eigenlijk niet zo leuk vanwege de drukte, waardoor we ook niet lang daar gebleven zijn. Bovendien voelde Hennah zich niet zo lekker vandaag.
Na Bejing Street waren we naarstig op zoek naar een flesje water. Om onze gids uit te leggen wat een flesje water is. Lukte met geen mogelijkheid. Zo goed is z’n Engels………
Uiteindelijk zijn we bij een Mc Donalds beland, waar we zowel Cola light als bottled water vonden.
Tussendoor ben ik met de gids in een prachtige tempel geweest. Kwamen we tegen, zomaar ergens midden tussen alle grote gebouwen.
Guangzhou is heel groots. Brede wegen, 4 en 6 banen, veel grote hoge gebouwen. Best wel schoon en netjes.
Andy heeft ons daarna naar een straat gebracht waar ze alleen electronica verkopen. Wat een feest! Zoveel mooie spullen tegen zulke lage prijzen!
’s Avonds sushi gegeten in het hotel. Gewoon, omdat we niet weer chinees wilden eten. Maar eerlijk is eerlijk, het chinees eten dat we tot nu toe hebben gegeten, was veel lekkerder dan die sushi!!
Morgen weer een ander avontuur: met de trein naar Hong Kong.
Hong Kong here we come!!
Einde van de summit, begin van de vakantie
Einde van de summit, begin van de vakantie
Donderdag 20 november, laatste dag van de summit.
Over de summit zelf kan ik jullie weinig vertellen……… Ik was bij de presentaties van de resterende landen aanwezig, maar ben toen me bed ingedoken. Vanaf 10 uur geslapen tot laat in de middag. Ja ja, jetlag………..
Bij de afsluiting was ik wel present. Met de hele groep vanuit het hotel per bus vertrokken naar het restaurant. Daar zaten onze gasten ons al op te wachten: Ruben en Masood. Vanavond zijn ze speciale onze gasten. Het was een leuke en gezellige avond, met culturele optredens, lekker eten en een aangename ambiance.
Maar het draaide allemaal om de te winnen prijs voor dit jaar. Het thema: Familie.
Alle landen moesten een filmpje van 3 minuten indienen om mee te dingen aan de prijs/award.
Er vielen 2 prijzen te winnen: childrens choice en de andere werd gekozen door jurering van de alle overige landen. Je mocht dus niet op je eigen film stemmen.
Alle inzendingen waren heel mooi, met natuurlijk een paar uitschieters.
De winnaars werden: Egypte (childrens choice) en Bolivia.
De jury van de kinderen bestond uit 5 lokale kinderen, die ook daar aanwezig waren en samen met ons naar de filmpjes hebben gekeken.
Al bij al een aangename avond.
Vrijdag, 21 november, moesten Hennah en ik om 9:20 klaarstaan, want dan zou de taxi ons ophalen voor de airport. Keurig op tijd reden we richting airport, waar onze vlucht om 12:20 vertrok. De rit naar de airport was een hele belevenis. Het chaotisch verkeer is niet te beschrijven. Alles kan, alles mag, iedereen voegt in. En toch hebben geen 1 keer een aanrijding gezien. Rara.
De ariport van Kathmandu staat op de 4de slechtste plaats van de wereld. Goed gelezen ja, een net zo chaotische airport als het de rest van Kathmandu. Met tig controles en stempels, lange rijen. Zeer bureaucratisch. Eindelijk dan bij de incheck balie, krijgen we te horen dat er vertraging is. Hoe lang kunnen ze ons niet zeggen, maar maakt u zich niet druk, u krijgt een lunch aangeboden. Let wel: we hebben om 9 uur ontbeten in het hotel. Elk 2 sneetjes brood met een omelet. Dus kan je begrijpen dat we ons verheugden op lunch. Helaas, de lunch zag er alles behalve smakelijk uit en uit ervaring van de heenweg weten we ook dat het eten in het vliegtuig niet lekker is.
We vertokken uiteindelijk om half 4 uit Kathmandu. Met lege magen. Gelukkig ging de vlucht vlot en kwamen we om half 10 lokale tijd in Guangzhou aan. Uitgeput en met een enorme honger. Een verademing om die airport te zien, wat schoon en lux! En enorm!
Taxi gepakt, ingechecked en om bijna half 12 een taxi insprongen naar een restaurant, tip van de bellboy. Geweldige tip! Eerst met handen en voeten uitleggen wat we precies wilden eten en toen het eten kwam: HEERLIJK!!
In het restaurant was elke tafel gevuld met minimaal 4 personen. En er stonden aardig wat tafels. Plots realiseerden we ons dat er aan bijna elke tafel een spel met dobbelstenen gespeeld werd. Wat het precies was weten we nog niet.
In ieder geval waren we beide happy dat we heerlijk hebben gegeten.
Morgen begint ons China avontuur pas echt.
Maandag tot en met woensdag in Kathmandu
Maandag 17 november
In mijn vorig verslag had ik het over dag 1 en dag 2. In werkelijkheid moet het zijn:
dag 1 en dag 3, want dag 2 hebben we overgeslagen. Dag 2 was somewhere tussen Amsterdam en China, ergens in de lucht. We vertrokken vroeg in de middag uit Amsterdam, 12:30, en bij aankomst in China was het alweer de volgende dag, zoveel uren verder.
Ik haal dit nog even aan, want tot nu toe voelen we dat we een dag hebben overgeslagen. Jetlag in de ergste vorm!
Zelf heb ik nooit last van jetlag, maar dit was net een beetje too much.
Maandag is de Wadada News For Kids summit gestart in het Annapurna Hotel in het centrum van Kathmandu. De summit duurt tot en met donderdag 20 november.
Na de officiele opening door de Minister van Informatie, de groepsfoto en “high tea” begon de werkelijke summit. Elke dag zullen een paar landen een presentatie houden over hun “jeugdjournaal”, zijn er workshops en presentaties.
Maandagmiddag brachten we een bezoek aan het lokaal TV station Naya Pusta. Het gebouw van dit tv/radio station is smal en heeft 5 verdiepingen. Het mooie was dat je naar de rooftop kon en vandaaruit een mooi uitzicht op Kathmandu hebt. Vandaaruit zijn we vertrokken naar een restaurant in Thamel, een wijk in Kathmandu, waar er lokaal eten werd geserveerd. Allemaal kleine hapjes (bijna net tapas) en ook de lokale “palm” (80% alcohol en net tequila in 1 teug naar binnen werken). De groep werd steeds vrolijker!
Het eten in Nepal valt ons erg tegen. Het is niet echt smakelijk, veel roti, masala en daal, maar dan niet zo smakelijk als bij ons in Suriname.
Al bij al een volle eerste dag. We waren rond half 11 weer in het hotel.
Op dag 2 van de summit, dinsdag 18 november, hadden we een vrije avond. Al vanaf Suriname hadden we die avond gereserveerd voor Ruben del Prado en Masood. We hebben genoten van een heerlijke avond thuis bij de heren, met lekkere sushi en rode wijn naast de open haard.
Ja, de open haard. De temperatuur overdag is rond de 24 graden, maar ’s avonds koelt het af en daalt de temperatuur naar 8 a 10 graden.
Woensdag, 19 november, was een korte werkdag. Na een de presentaties en een workshop vertrokken we per bus richting Bhaktapur. Bhaktapur is een oude stad, ongeveer 8 kilometer van Kathmandu verwijderd. De bevolking daar bestaat voornamelijk uit boeren en pottenbakkers. Er is een grote tempel en winkelstraatjes waar er souveniers verkocht worden. Echter valt het me op dat overal best wel vies, stoffig en rommelig is.
Het verkeer in Kathmandu is erg chaotisch en onoverzichtelijk. Alles is stoffig. Je ziet ook veel mensen met stofmaskers op lopen.
Hennah en ik zijn vanuit Bhaktapur met een taxi vertrokken richting Thamel om te ‘shoppen”. Thamel is een wijk met veel winkels en restaurant. Als je shopt moet je behoorlijk afdingen, gewoon onderhandelen over de prijs. Scheelt soms de helft!
Morgen is de afsluiting van de summit.
Het begin van een verre reis
In april 2014 werd ik door Hennah gevraagd of ik als bestuurslid van Stichting The Backlot mee wilde naar de jaarlijkse bijeenkomst van alle jeugdjournaals over de hele wereld, dit jaar gehouden in Kathmandu – Nepal.
Daar zeg je geen nee tegen. Zo een gelegenheid krijg je niet iedere dag geboden.
Ik hou van reizen, wil zoveel zien, maar Kathmandu stond niet op mijn lijstje. Tibet daarentegen wel, maar Kathmandu was niet in mij opgekomen.
Nepal, het land tussen China en India, met meer dan 26 miljoen inwoners, ken ik alleen als het land waar Ruben del Prado nu woont.
Net zo ver als het klinkt, net zo ver ligt het ook!
Dag 1 – Vertrek uit Paramaribo met bestemming Amsterdam
Donderdag 13 november, op Pancho’s verjaardag, vertrekken Hennah en ik richting Amsterdam.
De reis is compleet verzorgd. We worden opgehaald en naar ons hotel gereden: Hampshire Hotel, aan de Plantage Middenweg tegenover Artis, waar we zullen overnachten.
Ieder ons eigen programma op deze vrijdag in Amsterdam.
Ben blij dat ik in die ene dag bijna iedereen heb gezien die ik graag wilde zien.
Mijn dag was goed gevuld. Francisco heeft me opgehaald bij het hotel, waarna we heerlijk zijn gaan dimsummen met Berta. Nog even in Stadshart in Amstelveen gewandeld. Vanuit Amstelveen naar Hoofddorp bij Eric Robles op verjaring. Gezellig dat ik dat ook even kon meemaken, lieve old friends ontmoet. Na mijn bezoekje Hoofddorp, terug gereden naar Amsterdam om te gaan uiteten met Berta, Claudia en Regine. Heerlijke afsluiting van mijn dagje Nederland. De avond was compleet toen aan het einde Carla, Germaine, Gideon, Cyrille, Elly en Willem ons kwamen joinen na hun avonds Zwanenmeer Ballet.
By the way, Woo Bros waar ik heb gegeten is een aanrader!! Bij het Waterlooplein.
Dag 2 – Vertrek uit Amsterdam met eindbestemming Nepal
De ochtend begon niet zo best. Hennah dacht dat we om 08:15 opgehaald zouden worden door de taxi. Toen we de taxi om half 9 nog niet zagen, zijn we toch maar weer gaan opzoeken hoe laat we precies opgehaald zouden worden. En ja hoor, 09:30
En dat terwijl we beiden heel laat naar bed gingen en elke extra seconde slaap goed konden gebruiken. Gelukkig konden we erom lachen en hebben we onze tijd goed kunnen besteden.
Het uurtje was zo om.
Een vriendelijke taxi chauffeur van 26 jaar, kwam precies op tijd. Daar gingen we, in een grote bus, met z’n 2tjes. Erg lux dus. Maar eerst een snelle stop op de Middenweg zelf zodat Hennah de 2 schattige kleindochters van Eddy even een brasa kon geven.
Inchecken ging vlot en Mukke stond al op ons te wachten. Ook Germaine kwam nog even gezellig met ons zitten en ons uitzwaaien.
De lange reis kon beginnen.
Alsof we beide in denial waren, hadden we geen van beide goed gekeken hoe lang we zouden vliegen. Gelukkig maar, anders waren we misschien nog van gedachte veranderd!
Amsterdam naar Guangzhou: 10 uren en 50 minuten.
Guangzhou naar Kathmandu: 5 uren.
Bovendien een tijdsverschil met Suriname van 8,5 uur.
Helemaal gaar kwamen we aan in Kathmandu op zondag 16 november, nadat we op donderdag 13 november uit huis vertrokken waren. Je kan dus begrijpen dat we niet veel gedaan hebben op deze dag.
Bij aankomst op de airport van Kathmandu was eigenlijk al duidelijk hoe het toegaat in deze stad. Chaotische lange rijen voor het visum, dat je hier lokaal moet aanvragen. 1 Rij om te betalen en dan naar de volgende rij om je visum in je paspoort te krijgen. Even een kleine oponthoud, jawel, ook hier is men bewust van ebola! Hennah heeft nl een Zimbabwe visum in haar paspoort. Weliswaar een visum uit 2013, maar toch rede voor de douane om er een punt van te maken. Al zei hij dat het om iets heel anders ging, we wisten het wel zeker: ebola syndroom heerst ook in Kathmandu. En natuurlijk terecht.
Ons hotel, Hotel Annapurna, ligt midden in het centrum. Qua kilometers niet ver van de airport, echter vanwege het chaotische verkeer, heeft de rit ongeveer 45 minuten geduurd.
Net als in Suriname, is er hier linksverkeer. Veel motorfietsen rijden rond. Het verkeer is een ware chaos. Wel overal, op bijna iedere hoek, een politieagent die het verkeer regelt.
Morgen, maandag, start de summit! Vier dagen lang.
Machupicchu
Machupicchu
Vandaag zullen we een van de indrukwekkendste plekken op de aarde bezoeken: Machupicchu.
Dit is denk ik het hoogte punt van een reis door Peru.
We worden al om kwart over 6 opgehaald met de bus en gereden naar het treinstation van Perurail.
Onze Cusco reisbegeleidster zit ook in de bus en zorgt ervoor dat we op tijd aankomen bij het station, al onze instapkaarten in orde zijn en we probleemloos kunnen vertrekken.
In de bus doe ik mijn beklag over onze eerste dag in Cusco, waar we toch eigenlijk ontevreden over zijn. De citytour was te snel na aankomst gepland, bovendien kwam ons vliegtuig erg vertraagd aan, waardoor we die hele tour hebben geskipped. Ze vindt het heel erg en vraagt of we morgenochtend om 6 uur toch nog een uurtje naar Sacsayhuaman willen, want dat is toch wel de moeite waard om te zien. De groep kijkt elkaar aan en begint te lachen, want om nog een keer om 6 uur uit het hotel te gaan is toch wel erg vermoeiend. We bedanken vriendelijk voor het aanbod.
Ze probeert het toch nog goed te maken door voor te stellen dat de bus ons niet bij het station dichtbij Cusco komt halen (Poroy), maar bij de eerdere halte (Ollantaytambo) komt afhalen. De terug reis is nl langer, vanwege een stuk waarbij de trein een paar keer achteruit moet rijden.
We vinden het een goed idee en gaan hiermee akkoord. Later zal blijken dat dit een subliem idee was.
De treinrit naar Machupicchu is een aangename verrassing voor degene die dit nog nooit meegemaakt hebben. De service is zelfs beter dan in business-class vliegtuig.
Je komt de trein niet in zonder paspoort. De seating is met stoelnummer. De stoelen zijn zeer comfortabel. De bediening is klasse.
We vertrekken keurig op tijd. Het eerste trajekt, tot Ollantaytambo, duurt 1,5 uur. Kort na vertrek komen twee keurig geklede steward/stewardessen de tafels dekken (per 4 personen / 2 tegenover elkaar) met prachtige Peruaanse tafellopers. Het servies zit keurig in een servet en wordt op een speciale manier op je tafel gelegd. De stewardess houdt 1 hand op haar rug en met een knijper in de andere hand neemt ze het servies van een dienblad dat door een steward gedragen wordt, en legt het op je tafel. Daarna krijg je je ontbijt keurig een dienblad. Nadat er meer gasten ingestapt zijn in Ollatantambo krijgen die exact dezelfde service en weten de stewardessen precies wie er al zat vanaf Cusco (die krijgt dan geen ontbijt meer). Prachtig hoe ze dat geregeld hebben.
De treinrit op zich is al een hele bezienswaardigheid. De rit voert je langs de Urubamba rivier, de bergen in, richting Machupicchu. De view is prachtig. Je blijft naar buiten kijken en het lijkt allemaal net een natuurfilm. De totale treinreis duurt 3 uren.
Als we in Aquas Calientes aankomen, staat er al iemand op ons te wachten om ons naar de bus te begeleiden. Aquas Calientes ligt aan de voet van Machupicchu en is het laatste punt tot waar de trein komt. Daarna moet je met de bus naar boven. De bussen staan in rijen achter elkaar. Alles verloopt erg vlot en in snel tempo. De organisatie is ook hier op hoog niveau. De buschauffeurs allemaal keurig met overhemd en een das, allemaal identieke bussen die achter elkaar de berg op en af rijden.
Als we boven aankomen, staat onze gids reeds te wachten: Marios.
Marios blijkt een grote fan van de theorie van de deskundigen van National Geography te zijn, als het gaat om de invulling van de geschiedenis van deze verborgen stad. Hij is er overtuigend in zijn verhaal en weet waar hij over praat. Een goede gids.
Het is mijn tweede bezoek aan Machupicchu, maar de aanschouwing van dit wereldwonder is net zo adembenemend als bij het eerste bezoek. Het blijft indrukwekkend. Het is beleving die je zelf moet voelen, zelf moet zien, zelf moet meemaken. Niemand kan je goed uitleggen en laten voelen hoe het eruit ziet en hoe het aanvoelt. Je kan het duizend keren op plaatjes gezien hebben, maar werkelijk daar staan en het met eigen ogen aanschouwen is een uniek gevoel.
De dag gaat te snel voorbij. De verhalen van Marcos, onze gids, zijn interessant en voor je het door hebt is de rondleiding afgelopen. We hebben niet veel tijd om te blijven rondhangen, omdat we nog moeten lunchen beneden, in Aquas Calientes en onze trein op tijd moeten halen. Als je de trein mist, kan je wel met een volgende mee (indien er plaats is), maar moet je wel opnieuw een kaart kopen.
We komen bijna een uur later dan geplanned aan in Ollantaytambo, waar onze buschauffeur al keurig staat te wachten. Blijkt dat er een probleem op het spoor is, vandaar dat we laat zijn en gelukkig dat onze reisleidster van Cusco dit voorstel gedaan heeft, want als we langs het station van Poroy rijden. blijkt dat de trein het komende uur nog niet binnen zal komen.
In Cuzco gaan we nog een laatste keer heerlijk uiteten in Chicha. Dit restaurant is ons aanbevolen door een nicht van Melinda, en het is werkelijk een treat. We hebben allemaal heerlijk gegeten!
Morgenochtend vertrekken we met de bus naar Puno. Een rit van 9 uren, waarbij we 6 uren zullen rijden, maar met sanitaire stops, lunch, sightseeing stops kom je op 9 uren.
Blijf ons volgen!!!
Cuzco
Cuzco - 2 dagen
We worden keurig op tijd gehaald om naar de airport te rijden: 8 uur.
Ons vliegtuig moet om 10:45 vertrekken, zodat we tegen 11:50 zouden moeten aankomen in Cuzco.
Volgens het programma hebben we 1,5 uur om dan bij te komen en dan te starten met een stadstour.
Helaas vertrok onze Peruvian Airlines vliegtuig pas om 12 uur Lima. Een lastige vertraging.
Als we om kwart over 1 uit de airport komen staat een nerveuze Maria del Carmen op ons te wachten, want we de city tour is al gestart zonder ons. Haar voorstel: snel de koffers in het hotel afzetten en de tour oppikken waar ze op dat moment zijn.
Zo gezegd, zo gedaan.
Ik had beter moeten weten. Als je in Cuzco aankomt, heb je nl tijd nodig om bij te komen vanwege het hoogte verschil. Cuzco ligt op een hoogte van 3.400 meter boven zeespiegel. Als je van lage landen komt, heb je tijd nodig om te acclimatiseren en een beetje te wennen.
Na anderhalf uur besloten we de groep te verlaten en naar het hotel terug te lopen.
Ik was gelukkkig de enige die zo ziek is geworden. Ik heb vanaf 3 uur ‘s middags tot de volgende dag in bed gelegen, met diaree en braken. Geen lolletje, maar ik was wel blij dat het mij is overkomen en niet de anderen van de groep.
Maandag hebben we een volle dag in en rond Cuzco. Met als hoogtepunt de ruines bij Ollantantambo.
Het weer is lekker, niet zo koud als we hadden gedacht. Ps, die temperaturen die je op internet krijgt kloppen van geen kanten!!
Al vanaf de start van deze dag stressed onze gids ons, dat we om kwart voor 6 op een bepaald punt moeten zijn, zodat we de prachtigste sunset ooit kunnen zien. We moeten dus van elke plek op tijd vertrekken, zodat we de sunset niet mogen missen!
Daar gaan we dan, na de ruines van Ollantantambo, richting sunset.
We rijden, we rijden, we klimmen, we klimmen, er komt geen einde aan die weg, maar dat is niet het ergste: het wordt steeds donkerder! Dus welke sunset wil die gids ons laten zien? Plots heeft hij het niet meer over die sunset maar over een prachtige sterrenhemel.......... tja, toen begrepen we het al, we waren veel te laat voor die geweldige sunset. En de gids heeft er geen woord meer over gerept. We hebben echt gelachen.
Helemaal ergens boven aangekomen, stoppen we nog even bij een dorpje, waar we door een 14 jarig meisje uitleg krijgen over wol, de kleuren van wol, en wat ze allemaal met wol doen. Ze geeft haar uitleg in het engels en heeft behoorlijk wat humor. Bijvoorbeeld: ze laat een bot zien waarmee ze weven en vraagt of we weten waarvan het afkomstig is. Iedereen begint te raden en dan zegt ze met haar Peruaans accent in het Engels: from a tourist that didn't buy anything.
Of aan het einde van haar verhaal zegt ze: oke, shop till you drop.
Ik mocht haar van alle kanten fotograferen, want dat is hier in Peru wel moeilijk geworden, zodra je een foto wil maken moet je ervoor betalen.
Na een hele dag getoured te hebben is iedereen te moe om nog naar een leuk restaurant te gaan. We hebben een lijstje met goede restaurants opgekregen, maar niemand heeft echt honger en energie.
Cuzco is een mooie, levendige stad. Het is altijd gezellig bij de Plaza de Armas met haar fontein en de mooi verlichte Kathedraal. Een bruizende stad, waar je eigenlijk langer zou moeten blijven om gewoon gezellig rond te wandelen en te genieten van de goede restaurants en de gezelligheid.
Morgen het hoogtepunt van de reis: Machupicchu.
Blijf ons volgen!!!
Paracas - Islas Ballestas
Paracas - Islas Ballestas
Na een volle dag Nazca rijden we 4 uren lang naar Paracas.
Ons hotel is prachtig. We besluiten in het hotel te eten, in hun Italiaans Restaurant.
Maar niet voordat ik ruzie heb gemaakt over onze kamers. We hebben voor de hele reis gereserveerd: 2 doubles (2 aparte bedden) en 1 matrimonial (1 groot bed voor een koppel). Krijgen we nu net in dit prachtig hotel 3 matrimoniales. Ik ben dus uitgebreid ruzie hierover gaan maken, maar het hotel had een 100% bezetting, dus konden we niet geaccomodeerd worden. Maar het gevecht was niet voor niets geweest. Tijdens ons diner kregen we van het management een fles heerlijke wijn aangeboden, on the house, vanwege het ongerief J).
Het eten was heerlijk! We hebben lang moeten wachten (wachttijd van ongeveer een uur), maar het was absoluut de moeite waard.
Ons hotel heeft een eigen steiger en boten vanwaaruit we vertrekken naar de Islas Ballestas.
Wat een prachtig stuk natuur is dit. Wat een fauna: zeehonden, pelikanen, pinquins, een grote verscheidenheid aan vogels. Het is erg beschermd gebied. Niemand mag op de eilanden. Er zijn 2 of 3 personen die daar blijven voor onderhoud. En terecht, dit is een stuk natuur wat zeker behouden moet worden en dat kan je alleen doen door het heel goed te beschermen.
We hebben ondertussen door dat de Peruanen weten wat ze hebben en er ook heel goed mee omgaan. Toerisme is op een erg hoog niveau. Alles hebben ze goed onder controle, de mensen zijn erg goed opgeleid en hun gevoel voor service en de toerist is amazing. Je wordt als een echte gast behandeld, en altijd even vriendelijk. Ze kennen de waarde van produkt. Elke trip is goed verzorgd, elke gids is goed geinformeerd, overal zijn er toeristvriendelijke zaken zoals schonen toiletten, iedereen is keurig gekleed, van buschauffeur tot restaurant bediende.
‘s Middags rijden we terug naar Lima. We komen aan in 'ons' hotel in Lima, waar we nu met handjes schudden worden ontvangen, want ondertussen zijn we bekende gasten van Sol de Oro.
Na kleren naar de wasserij gebracht te hebben en nog even naar de Inca Market en Kennedy Park gewandeld te hebben was het weer tijd voor een goed diner.
Op aanbevelen van het reisburo reserveren we in restaurant Cala. Een restaurant met view op de zee.
Eerst werden aan een tafel op de tocht gezet, hier gingen we natuurlijk niet mee akkoord en wilden ergens anders gaan zitten. Geen probleem, we kregen een andere tafel. Het restaurant was inderdaad druk bezocht, wat meestal getuigd van goed eten.
We hebben ook heel lekker gegeten. Maar toen de rekening kwam, en we een bepaald bedrag niet konden plaatsen begon de hilariteit. Bleek dat we een bedrag moesten betalen voor het bestek.
We kregen de slappe lach, want wat als je geen bestek wilde gebruiken, moet je dan ook betalen? We vroegen de ober, aangezien we geen voorgerechten hadden genomen en niet al ons bestek hadden gebruikt, of we een korting op die prijs konden krijgen. De ober bleef ten alle tijden heel beleefd.
Bij de uitgang kon je een klein dessertje op een lepel nuttigen, on the house. Maarten vond dat we ze moesten afstraffen, dus heeft daar gestaan en een hoeveelheid lepeltjes achterover geslagen.
Wat hebben we gelachen.
Morgen vliegen we naar Cuzco.
Blijf ons volgen!!!
Nazca Lines
Nazca lines:
Vrijdagmorgen werden we al om 7 uur ‘s morgens opgehaald, om naar de lokale airport van Nazca te rijden. Van te voren kunnen ze niet aangeven hoe laat je precies gaat vliegen, hoe eerder je je aanmeld hoe sneller je aan de beurt bent. Bovendien speelt het zicht een belangrijke factor. Zolang er geen heldere lucht is, wordt er niet opgestegen.
De maatschappij waar wij meegingen heeft vliegtuigen waarin 4 gasten meekunnen, de piloot en de co-piloot. De groep zou dus zowiezo opgesplitst worden.
In de eerste groep zaten Melinda, Mariette, Ruth en ik. Het was een prachtige ervaring. Je vliegt ongeveer 35 minuten en je ziet dan de 10 belangrijkste tekeningen: de aap, de astronaut, de toucan, de condor, de hond, de kolibrie en nog andere lijnen. De vlucht wordt zo professioneel verzorgt, dat elke tekening van beide kanten wordt bekeken, maakt dus niet uit aan welke kant van het vliegtuig je zit.
Na onze vlucht moesten we wachten op Maarten en Marita die met de 2de vlucht meegingen. Tijdens het wachten hebben we een heerlijke massage genomen bij een een wat oudere indiaanse man (zie foto).
Na de Nazca lijnen, heeft de gids ons gebracht naar Meneer Tobi (zie foto). Meneer Tobi maakt aardewerk potten met de originele Nazca tekeningen. Hij komt uit een gezin van 8 kinderen, waarbij het werk van generatie op generatie is overgedragen. Een man met humor, die aardig wat Nederlandse woorden kent, en geen simpele woorden, woorden als: tuitje, grijs, gaatje, brug. Erg funny.
Hierna zijn we gebracht naar een plek waar het oude irrigatie systeem van de Inca's te zien is. Dit systeem is zeer ingineus, hier kan je zien hoe ver de Inka's waren in hun architectuur en ingineurs kwaliteiten. Het zijn putten met ogen, die diep onder de grond lopen en met elkaar verbonden zijn (zie foto). We kregen uitleg van een meneer die met trots vertelde dat hij in een Amerkaans boek staat, waarbij verteld wordt dat hij de putten 1 keer per jaar schoonmaakt. Hij kruipt dan onder de grond van put naar put.
Vanmiddag rijden we naar Paracas om morgen een bezoek te brengen aan Las Islas Ballestas.
Blijf ons volgen!!!!